Εδώ φαίνεται να είναι πιο συνηθισμένη η περίπτωση που προηγείται το έμμεσο αντικείμενο και ακολουθεί το άμεσο αντικείμενο.
Νομίζω ότι και στο βοήθημά σου επιβεβαιώνεται αυτό που είπαμε ότι στην Προστακτική χρησιμοποιούνται και οι δύο σειρές των αντικειμένων:
1. Διάβασέ τους τες. 2. Διαβάστε τό της.
Όμως, το βοήθημά σου γράφει ως “σημείωση” ότι: Με κάποια ρήματα πολλές φορές χρησιμοποιούμε και τον τύπο
δώσ’ το μου,
γράψ’ το του,
φέρ’ τους την κτλ. Δηλαδή, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος ρυθμιστικός κανόνας, το βοήθημά σου την περίπτωση στην οποία προηγείται το άμεσο αντικείμενο, όπου το ενικού αριθμού ρήμα υφίσταται αποκοπή, την δίνει ως “σημείωση εξαιρέσεων”, άποψη, βέβαια, που δεν μπορεί να ισχύει, καθώς η χρήση των ρημάτων στην προστακτική του ενικού με αποκοπή είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Πάντως, όπως έγραψα παραπάνω, το ποιον τύπο χρησιμοποιεί κάποιος π.χ.
δώσ’ το μου ή
δώσ’ μου το,
γράψ΄ το του ή
γράψ’ του το,
διαβάστε μου την εφημερίδα, σάς παρακαλώ,
διαβάστε τήν μου ή
διαβάστε μού την (εκτός, βέβαια, από τύπους που δεν είναι αποδεκτοί, π.χ
διάβασ’ μού την αντί
διάβασ’ τήν μου) εξαρτάται εν πολλοίς από την ιδιόλεκτό του, δηλ. τα ιδιαίτερα γλωσσικά στοιχεία που συνθέτουν τον προσωπικό τρόπο έκφρασής του.
Στην προστακτική ρημάτων πληθυντικού αριθμού και όταν το έμμεσο αντικείμενο είναι προσωπική αντωνυμία
τρίτου προσώπου, φαίνεται να προηγείται συνήθως το άμεσο έναντι του έμμεσου, π.χ.
φέρτε αμέσως το παιχνιδάκι της Ελένης,
φέρτε τό της αμέσως αντί
φέρτε τής το, εκτός, εάν χρησιμοποιηθεί ο πιο τυπικός και πιο σπάνιος, ασύγκοπτος, τύπος του ρήματος, οπότε τότε προηγείται το έμμεσο, π.χ.
φέρετέ της το αμέσως αντί
φέρετέ το της αμέσως,
διαβάστε στη Μαρία το βιβλίο,
διαβάστε τό της (ή, σπανιότερα,
διαβάσετέ της το) αντί
διαβάστε τής το. Το παράδειγμα του βοηθήματός σου
Διάβασε στα παιδιά τις ιστορίες, διάβασέ τους τες, εάν είχαμε μεταφορά του ρήματος στον πληθυντικό αριθμό, θα γινόταν
Διαβάστε στα παιδιά τις ιστορίες, διαβάστε τες τους και όχι
διαβάστε τους τες.
Αρνητικός τύπος
Το συγκεκριμένο βοήθημα δεν κάνει διάκριση στους τρόπους, δηλ. στις εγκλίσεις με τις οποίες εκφέρονται οι προστακτικές προτάσεις (ή επιθυμίας), δηλ. στην προστακτική και την υποτακτική. Τα παραδείγματα αρνητικού τύπου που παραθέτει είναι, βέβαια, στην υποτακτική έγκλιση (αρνητική προστακτική δεν υπάρχει), αλλά δεν αναφέρει ότι οι προστακτικές προτάσεις στην υποτακτική δεν είναι μόνο αρνητικές (π.χ.
να μού το διαβάσεις τώρα). Και όπως σημειώνεται πιο πάνω στον # 7, οι προστακτικές προτάσεις σε υποτακτική, είτε καταφατικές είτε αποφατικές, έχουν πρώτα το έμμεσο και μετά το άμεσο αντικείμενο. Επομένως, εδώ δεν υπάρχει κάποια αντίθετη άποψη.
Ελπίζω να έχεις βοηθηθεί κάπως περισσότερο.